طراحی پایدار در طراحی صنعتی

توسعه پایدار به طور گسترده ای شناخته شده است، و طراحان را به طور فعال به دنبال مفاهیم و مدل های طراحی جدید برای انطباق با توسعه پایدار می کند.مفهوم طراحی در راستای توسعه پایدار، طراحی محصولات، خدمات یا سیستم هایی است که نیازهای معاصر را برآورده کرده و توسعه پایدار نسل های آینده را بر اساس همزیستی هماهنگ بین مردم و محیط طبیعی تضمین کند.در تحقیقات موجود، طراحی عمدتاً شامل ایجاد یک سبک زندگی پایدار، ایجاد جوامع پایدار، توسعه انرژی پایدار و فناوری مهندسی است.

پروفسور اتزیو مانزینی از موسسه طراحی دانشگاه صنعتی میلان طراحی پایدار را اینگونه تعریف می کند: "طراحی پایدار یک فعالیت طراحی استراتژیک برای مستندسازی و توسعه راه حل های پایدار است... برای کل چرخه تولید و مصرف، یکپارچه سازی و برنامه ریزی سیستماتیک محصول و خدمات انجام می شود. برای جایگزینی محصولات مادی با ابزار و خدمات استفاده می شود."تعریف پروفسور مانزینی از طراحی پایدار، ایده آلیستی است، با تعصب نسبت به طراحی غیر مادی.طراحی غیر مادی بر این فرض استوار است که جامعه اطلاعاتی جامعه ای است ارائه دهنده خدمات و محصولات غیر مادی.از مفهوم "غیر مادی" برای توصیف روند کلی توسعه طراحی آینده استفاده می کند، یعنی از طراحی متریال به طراحی غیر مادی، از طراحی محصول تا طراحی خدمات، از مالکیت محصول تا خدمات مشترک.غیر ماتریالیسم به فناوری ها و مواد خاصی پایبند نیست، بلکه زندگی انسان و الگوهای مصرف را دوباره برنامه ریزی می کند، محصولات و خدمات را در سطح بالاتری درک می کند، نقش طراحی سنتی را می شکند، رابطه بین "مردم و غیر اشیاء" را مطالعه می کند و تلاش می کند. تضمین کیفیت زندگی و دستیابی به توسعه پایدار با مصرف کمتر منابع و خروجی مواد.البته جامعه بشری و حتی محیط طبیعی بر اساس مصالح بنا شده است.فعالیت های زندگی، بقا و توسعه انسان را نمی توان از جوهر مادی جدا کرد.حامل توسعه پایدار نیز مادی است و طراحی پایدار را نمی توان به طور کامل از جوهره مادی آن جدا کرد.

به طور خلاصه، طراحی پایدار یک فعالیت طراحی استراتژیک برای مستندسازی و توسعه راه حل های پایدار است.توجه متعادلی به مسائل اقتصادی، زیست محیطی، اخلاقی و اجتماعی دارد، نیازهای مصرف کننده را با طراحی مجدد راهنمایی می کند و برآورده می کند و ارضای مستمر نیازها را حفظ می کند.مفهوم پایداری نه تنها پایداری محیط زیست و منابع، بلکه پایداری جامعه و فرهنگ را نیز در بر می گیرد.

پس از طراحی پایدار، مفهوم طراحی کم کربن پدید آمده است.هدف از طراحی به اصطلاح کم کربن کاهش انتشار کربن انسان و کاهش اثرات مخرب اثر گلخانه ای است.طراحی کم کربن را می توان به دو نوع تقسیم کرد: یکی برنامه ریزی مجدد سبک زندگی مردم، بهبود آگاهی زیست محیطی مردم، و کاهش مصرف کربن از طریق طراحی مجدد حالت رفتار روزمره زندگی بدون کاهش استانداردهای زندگی.دیگر دستیابی به کاهش انتشار از طریق استفاده از فن آوری های حفظ انرژی و کاهش انتشار یا توسعه منابع انرژی جدید و جایگزین است.می توان پیش بینی کرد که طراحی کم کربن به موضوع کلیدی طراحی صنعتی آینده تبدیل خواهد شد.